Prosperity Wells

Luke76

To był kolejny, zwykły dzień w Prosperity Wells.

John Callahan pokazywał bandytom, że w tym mieście przestępstwo faktycznie nie popłaca. Katherine Callahan towarzyszyła mężowi, gromadząc przy okazji materiały na kolejny artykuł. John Bean popijał w saloonie whiskey, masował szczękę i starał się sobie przypomnieć, dlaczego Molly Baker uderzyła go zaraz po tym, jak się obudził. Howard Londern próbował udowodnić barmanowi, że jako klient roku (piąty raz z rzędu) w pełni zasługuje na darmową kolejkę i następną również. Michael Sage klął pod nosem, że znowu musi odwalać czarną robotę za Londerna i nie dostanie za to od Callahana dodatkowej kasy.

Wszystko było w najlepszym porządku.

Ale czasem wystarczy tylko chwila, by porządek stał się trochę bardziej chaotyczny.

W południe ulice Prosperity Wells na chwilę były przepełnione blaskiem, który ni miał związku z największym kątem padania promieni słonecznych w ciągu dnia. Na głównym rynku pojawiła się pionowa czerwona elipsa, której krawędzie falowały i przyjmowały najdziwniejsze kształty, jakby płonęły.

Jak na zawołanie populacja Prosperity Wells stworzyła krąg wokół niecodziennego zjawiska i jęła przypatrywać się mu z szeroko otwartymi oczyma i wśród szeptów.

Krąg przerwał się i obok płonącej elipsy pojawili się John Callahan z małżonką, John Bean, Howard Londern i Mike Sage.
Ze swoimi broniami w pogotowiu zaczęli przyglądać się dokładniej zjawisku.

- Wiecie co to może być? – zapytał zaintrygowany Sage.

- Hm, nie jestem pewien, ale to chyba jakiś portal – stwierdził analitycznie Callahan.

- Portal? – zdziwił się Londern. – A co to jest?

Kitty przewróciła oczami, wzięła głęboki wdech i zwróciła się do grabarza:
- Widzisz, Londern, to…

Przerwała, gdyż, podobnie jak reszta, usłyszała głosy dochodzące z, jak zostało ustalone, portalu.

- Mówię ci, że włożyłeś odwrotnie Nogę Wirta. A poza tym powinniśmy zrobić to w Obozowisku Łotrzyc. Nie wyjdzie, jestem pewien.

- Bzdura! Przecież portal stoi! – zabrzmiał inny głos, bardziej donośny – A jeśli już coś było nie tak, to ta twoja księga. Skąd wiesz, że włożyłeś dobrą?

- Bo umiem czytać ośle… Wchodźmy już.

Z portalu wyłoniły się dwie postacie – jedna bardziej masywna, druga trochę mniej, ale obie zakute w stalowe pancerze i z wielkimi broniami na plecach.

- Ożesz ty… - powiedział ten większy zdejmując hełm – Dziwnie wyglądają te krowy…

- To nie krowy, baranie! – skarcił olbrzyma ten mniejszy i zdjął swoją przyłbicę – To najzwyklejsi ludzie! Mówiłem ci, że spaprałeś!

Dialog dziwnych przybyszy wprawił wszystkich w osłupienie, z którego jako pierwszy otrząsnął się John Callahan.

- Hej, wy! – skierował swoje słowa do gości. – Skąd się tu wzięliście? Czemu wyglądacie tak… nietypowo?

Ten, który uchodził za inteligentniejszego odwrócił swą głowę w stronę Strażnika Teksasu.

- To samo pytanie mógłbym zadać wam, ale cóż, noblesse oblige… Pozwolicie, iż się przedstawię. – ukłonił się nisko, a jego zbroja zadźwięczała. – Nazywam się Miszczunio. A ten drugi to Slejer.

Nie dość, że dziwni, wyskoczyli z jeszcze bardziej dziwnego portalu, to jeszcze te imiona, pomyślał sobie średnio co drugi mieszkaniec Prosperity Wells. Reszta, na widok arsenału sporych gabarytów, uciekła, krzycząc coś o starożytnej przepowiedni.

- Miszczunio? Slejer? – Gdyby John Bean potrafił wstrzymywać śmiech, byłaby do tego doskonała okazja. Ale nie potrafił.

Miszczunio przyjął zakłopotaną minę. Spojrzał na tarzającego się ze śmiechu kanciarza, do którego dołączył Howard Londern, i oznajmił:

- Tak, no cóż… Ciężko to wyjaśnić. To tak jakby jakaś inna, potężna siła tak zadecydowała i tak już musi być…

- Widać ta siła ma niezłe poczucie humoru – stwierdził cicho Sage, jak to miał w zwyczaju.

- A może by tak pan udzielił odpowiedzi na moje pytania, panie Miszczunio? – powiedział John Callahan.

Przybysz odchrząknął, wyprostował się, zaczął patrzeć w punkt położony gdzieś ponad tłumem i przemówił:

- Jestem paladynem Kościoła Zakarum. Mój przyjaciel to dzielny barbarzyńca pochodzący z plemion żyjących pod górą Arreat. Przybyliśmy ze świata zwanego Sanktuarium, opanowanego przez zło Trójcy – Baala, Mefisto i Diablo, przeciwko którym poprzysięgliśmy walczyć…

Zapadła cisza. Niewiadomo dlaczego zaczęły cykać świerszcze. W każdej innej sytuacji obywatele Prosperity Wells zaczęliby zastanawiać się nad pochodzeniem tych owadów. Ale było coś bardziej zastanawiającego i dziwiącego.

Po zakończeniu swego monologu Miszczunio znów spuścił powietrze z płuc i spojrzał na Drużynę.

- Ale wiecie… - podrapał się po głowie – Jakoś chcemy odpocząć, bo ile można zasuwać z tymi toporami i mieczami i siekać, siekać, siekać?... - Slejer przytaknął ze smutną miną. Dlatego wykombinowaliśmy z tym portalem i dostaliśmy się… no, tutaj. Jak właściwie nazywa się to miejsce?

- Prosperity Wells. Świat zwany Ziemią - oznajmił Callahan, wpadając w zamyślenie.

- Wiesz, John, przydałyby się nam wakacje… - powiedziała swemu mężowi Kitty. Bez wyrzutu, ale z sugestią.

- Racja, Callahan. Ile można zakopywać trupów za Londerna? – wtrącił się Mike Sage.

Londern i Bean podnieśli się z ziemi i otrzepali z kurzu.

- No, możnaby odpocząć. Nie, Bean? – zagadał grabarz.

- To raczej barman odpocznie od ciebie – stwierdził złośliwie Bean, jak to miał w zwyczaju. – Ale OK, to nie jest głupi pomysł. Może mają tam jakieś fajne… no wiecie…

Miszczunio chciał już skomentować szeroki uśmiech Beana, ale zapadła decyzja.

- No dobrze – Callahan odjął dłoń od podbródka. – To idziemy do tego Sanktuarium, załatwimy Diablo, wy sobie tutaj odpoczniecie, a później wszystko wraca na swoje miejsce, w porządku?

Miszczunio i Slejer spojrzeli po sobie.

- W porządku, panie Callahan. To gdzie tu macie tawernę?

- Mamy tu co najwyżej saloon. I jest tam. No, Drużyno, idziemy.

I zniknęli za portalem. John Callahan. Kitty Callahan. Howard Londern. John Bean. Michael Sage.

Natomiast Miszczunio i Slejer zniknęli za drzwiczkami saloonu.

- Slejer, nieźli są, nawet nie musieliśmy ich prosić…

Kazeite

Hm. Brakuje mi sceny gdzie z portalu wychodzi paladyn BearClaw, a następnie on i Londern zaczynają się sobie intensywnie przyglądać, zastanawiając się, czemu wyglądają tak samo Smile

BearClaw

Kaz - może dlatego, że zupelnie innaczej by wygladali? Very Happy

A tak w ogóle to świetny tekst - czekam na więcej! Very Happy

I co by na to powiedział Paladyn Kaz_Callahan jakby spotkał Johna Callahana? Very Happy

A co do Paladyna BearClawa - to już mu bliżej do fanatycznego McBearsona niż do Londerna Wink

, chociaż i to nie prawda... Very Happy

Kazeite

Kaz Callah, jeśli już Smile

Luke76

Cathia

Bo to Kaz... Czyz to nie jest oczywiste?

JohnnyBee

przeciez jakby Pal BC przeszedl przez portal, to w ciagu 10 min mialby mape calej okolicy obcykana i tylko by sie zastanawial dlaczego waypointa nie moze znalezc... a Public Relations zostawilby Nekciowi i Czarownicy Very Happy

Yeah... intelygencja niech sie sama o siebie martwi, prawda Cath ? Very Happy